Operatiemogelijkheden bij verzakkingsklachten

Er zijn verschillende operaties tegen verzakkingsklachten. Een operatie helpt meestal goed tegen de klachten. Het is wel de meest ingrijpende behandeling bij verzakkingen. Een operatie brengt altijd risico's op complicaties met zich mee.
Een verzakkingsoperatie kan via de vagina of via de buik plaatsvinden. Het hangt van veel factoren af welke methode er gekozen wordt zoals het type verzakking, leeftijd, BMI, en algemene gezondheid van de patiënt. De keuze voor een operatietechniek gebeurt altijd in overleg met de patiënt.

Operaties via de vagina

Verzakkingsoperaties via de vagina hebben als voordeel dat het herstel minder lang duurt dan bij een buikoperatie. Omdat er vaak meerdere organen verzakt zijn, kan een vaginale verzakkingsoperatie uit een combinatie van onderstaande technieken bestaan.

Verzakking van de blaas

Bij een verzakking van de voorwand van vagina (waarbij de blaas verzakt is) wordt een vaginavoorwandplastiek uitgevoerd. In het midden van de voorwand van de vagina wordt een lengtesnee gemaakt. De blaas wordt van de vagina losgemaakt en ingestulpt (met hechtingen vastgezet). Daarna wordt de voorwand weer gehecht.

In sommige gevallen, bijvoorbeeld als de voorwandverzakking is teruggekomen, kan een matje worden geplaatst. Kunststof matjes geven stevigheid waar het eigen weefsel verzwakt is. Er is een zekere terughoudendheid met het gebruik van matjes. De matjes kunnen bloot komen te liggen in de vagina. Dat wordt erosie genoemd. Er kan een ontsteking door ontstaan. Daarnaast kan de vagina stug worden. Dit heeft soms een negatief effect tijdens de gemeenschap. De ervaring met matjes bestaat al een aantal jaren, maar de gevolgen op de lange termijn zijn niet allemaal bekend.

Verzakking van de endeldarm

Bij een verzakking van de vagina-achterwand, waarbij de endeldarm verzakt, wordt een vagina-achterwandplastiek verricht. Deze operatie is vergelijkbaar met de voorwandplastiek. Er wordt een snee gemaakt in de achterwand van de vagina. De darm wordt met hechtingen ingestulpt. Daarna wordt de achterwand weer gehecht. Ook hierbij kan in sommige gevallen een matje worden geplaatst.

Verzakking van de baarmoeder

Bij een verzakking van de baarmoeder, kan de baarmoeder via de vagina worden verwijderd, maar dit hoeft niet altijd. Als er geen bijkomende klachten met de baarmoeder zijn, kiest men vaak voor een operatie waarbij de baarmoeder behouden blijft. Als de baarmoeder behouden blijft, kan gebruik worden gemaakt van de stevigheid van het weefsel rond baarmoeder. De banden waaraan de baarmoeder hangt, kunnen worden ingekort. Vaak wordt hierbij de baarmoedermond weggehaald omdat die door de verzakking is uitgerekt. Dit wordt de operatie volgens ‘Folder Manchester Fothergill' genoemd.
Een andere mogelijkheid is om de baarmoeder met hechtingen vast te maken aan een bindweefselband (sacro-spinaal ligament) in het bekken. Deze ingreep wordt sacro-spinale fixatie genoemd.

• Lees de folder Manchester Fothergill
  
  

Verzakking van de vaginatop

Als de baarmoeder in het verleden is weggehaald, kan de top van de vagina verzakken. Ook hierbij kan een sacro-spinale fixatie worden uitgevoerd. Daarnaast kan de verzakte vaginatop met behulp van een matje worden teruggeplaatst. Welke methode er wordt gekozen, wordt in overleg met de patiënt bepaald.

• Lees de folder Sacrospinale fixatie SSF
  
  

Perineoplastiek

Soms is naast verzakkingsklachten de ingang van de vagina wijd en onvoldoende stevig. Dan kan een perineoplastiek worden uitgevoerd. Dat is een operatie waarbij de ingang van de vagina iets nauwer wordt gemaakt door middel van hechtingen.

Operatie via de buik

In sommige situaties is een operatie via de buik beter dan een operatie via de vagina. Bijvoorbeeld bij een verzakking op jongere leeftijd, wordt vaak een buikoperatie gekozen, omdat de resultaten op de lange termijn beter zijn dan bij een vaginale operatie.

Verloop van de ingreep

De operatie vindt plaats onder narcose. Er wordt een snee gemaakt in de buik. Meestal wordt een bikinisnede gebruikt. Bij een buikoperatie bij verzakkingen wordt meestal het baarmoederlichaam (de baarmoeder zonder de baarmoederhals) verwijderd. De baarmoederhals wordt daarna aan de voorkant van de wervelkolom vastgezet.

Na afloop wordt de wond gehecht. De patiënt blijft nog drie tot vier dagen opgenomen in het ziekenhuis. Het herstel duurt langer dan bij een vaginale operatie, maar het resultaat is op de lange termijn beter.

Folder

Meer informatie vindt u in de folder Operatieve behandeling bij verzakkingsklachten.