Incontinentie en overactieve blaas

Ongewild urineverlies

Ongewild urineverlies (incontinentie) betekent dat het niet lukt om de plas op te houden. Dit komt ook in verschillende vormen voor:

• Inspanningsincontinentie (stressincontinentie) geeft urineverlies bij drukverhoging in de buik door het aanspannen van de buikspieren. Dit ontstaat bijvoorbeeld bij hoesten, niezen, sporten en tillen. Er is dan urineverlies zonder het gevoel van aandrang.
• Aandrangincontinentie (urge incontinentie) geeft urineverlies omdat de aandrang tot plassen plotseling zo sterk is dat het niet te onderdrukken is. Mensen met aandrangincontinentie moeten ook vaker plassen dan anderen. ‘s Nachts treedt ook vaker aandrang tot plassen en ongewild urineverlies op.
• Gemengde incontinentie bestaat uit een combinatie van inspannings- en aandrangincontinentie.

Ongeveer 6% van de Nederlanders heeft last van ongewenst urineverlies. Dit zijn vooral oudere mensen en meer vrouwen dan mannen. Vlak na een bevalling kunnen vrouwen last van stressincontinentie hebben. Dat is meestal maar tijdelijk.

Overactieve blaas

Een overactieve blaas houdt in dat de controle over de blaas grotendeels verdwenen is. Patiënten met een overactieve blaas hebben vaak een sterke aandrang tot plassen, en moeten meer dan acht keer per dag plassen. Vaak treedt ook urineverlies op bij het ophouden van de urine.

Behandeling

Inspannings-(stress)incontinentie kan vaak worden verholpen met behulp van bekkenfysiotherapie. Door de bekkenbodemspieren te trainen, wordt het makkelijker de urine op te houden. Ook is het mogelijk om tijdens een operatie een kunststof bandje (TVT-O) onder de plasbuis te plaatsen, dat de plasbuis steunt als de buikspieren worden aangespannen. Hierdoor treedt er geen urineverlies meer op.

De behandeling van aandrangincontinentie is complexer. Vaak bestaat de behandeling uit een combinatie van gedragstherapie, bekkenfysiotherapie, eventueel ondersteund door medicatie.